[HS57]

CERRAHİ EKİPLERİNİN CERRAHİ EL YIKAMA EĞİTİMLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Amaç: Bu çalışmanın amacı; ameliyat ekibinde yer alan doktor ve hemşirelerin cerrahi el yıkama ile ilgili temel eğitimlerini, bilgilerinin güncelliğini ve cerrahi el yıkama alışkanlıklarını araştırmaktır. Gereç ve yöntem: Çalışmanın evrenini bir eğitim ve araştırma hastanesi ameliyathanesinde aktif olarak ameliyatlara giren doktor ve hemşireler oluşturmuştur. Çalışmaya, 31 hemşire, 39 doktor olmak üzere toplam 70 kişi alınmıştır. Veriler, literatür incelemesi, araştırmacının deneyim ve gözlemlerine dayalı oluşturulan açık uçlu ve çoktan seçmeli sorularla yüz yüze görüşme tekniği ile cerrahi el yıkama konusunda temel eğitimleri, güncel bilgilerin izlemi ve cerrahi el yıkama alışkanlıkları ile ilgili anket formu kullanılarak toplanmıştır. Ameliyat hemşirelerinin ve doktorların yanıtları ayrı ayrı karşılaştırımıştır. İstatistiksel analiz olarak uygun durumlarda Ki-kare testi uygulanmış, veriler p<0.05 anlamlılık düzeyinde değerlendirilmiştir. Sonuçlar: Çalışmaya, 31 hemşire 39 doktor olmak üzere toplam 70 kişi alınmış ve elde edilen bulgular sonucunda; cerrahi el yıkama ile ilgili temel eğitimi ameliyat hemşirelerinin %77’sinin, doktorların ise %51’inin öğrenciliği sırasında aldığı, geri kalanların ise bu eğitimi çalışma yaşamı veya uzmanlık eğitimi sırasında almış olduğu görülmüştür (p=0,025). Cerrahi el yıkama eğitimini doktorların %67’si kıdemlisinden veya ameliyat hemşiresinden öğrendiğini belirtirken, hemşirelerde bu oran %42 bulunmuştur (p=0,039). Ameliyat hemşirelerinin %90’ı (28/31), hekimlerin ise %61’i (24/39) bu konudaki güncel bilgileri içeren rehberleri izlediklerini ifade etmiştir (p=0.006). İlk vakadan önce ve vaka aralarında yıkanma süreleri ile ilgili sorgulamada iki grup arasında anlamlı fark bulunmamıştır. 31 hemşireden 30’unun yıkanırken fırçalanmadığı, 15 hekimin ise yıkanma sırasında fırça kullandığı görülmüştür (p=0.0001). Tartışma ve çıkarım: Ameliyat ekiplerini oluşturan hemşire ve doktorların cerrahi el yıkama konusunda standart bir eğitim sürecinden geçmediği, özellikle hekimlerin bilgilerini güncelleme ile ilgili eksiklikleri olduğu ve bunun pratik uygulamada sorun yaratabileceği görülmüştür. Bu konuda daha kesin sonuçlara ulaşılması ve standart eğitim programları hazırlanması için daha yüksek katılımcı sayısı ile daha yaygın çalışmalara gereksinim vardır.