[P32]

MEZNTER VEN TROMBOZUNA BAĞLI MEZENTER İSKEMİDE TEDAVİ ALGORİTMAMIZ VE KLİNİK DENEYİMİMİZ

A. Öztürk, G. Karaman, E. Özkurt, E. Sivrikoz, M. Kurtoğlu, C. Ertekin, H. Yanar, M. Aksoy
İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Genel Cerrahi AD

AMAÇ: Mezenter ven trombozu %5-15 arasında mezenter iskemiye yol açar. Tanının geç konulması ve tedavinin doğru bir algoritma üzerinden yürütülememesi, barsaklarda iskemi ve nekroza yol açarak, sepsis tablosu ile hastanın kaybedilmesine kadar varan sonuçlar doğurur. Bu sunumuzda mezenter ven trombozlarına yaklaşımımız ve klinik deneyimimizi paylaşmayı amaçladık GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2007 ile 0cak 2010 arasında kliniğimize başvuran 34 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar yaş, cinsiyet, başvuru anındaki semptomları, tanıda kullanılan yöntemler, trombüsün lokalizasyonu, ameliyat gerekliliği, tedavi yöntemi ve uzun dönem takipleri açısından incelendi. SONUÇLAR: Hastaların 24’ü(%70) erkek, 10’u(%30) kadındı. Median yaş 45’ ti (18-76). Olguların 22 (%64) tanesinde primer hastalık görülürken, 12 (%36) tanesinde tablonun sekonder bir nedene bağlı olduğu görüldü. 12 hastada ilk başvuru semptomu karın ağrısı, 18 hastada karın ağrısı, bulantı, kusma ve distansiyon, 3 hastada da gastro intestinal sistem kanamasıydı. Hastaların tümüne tanı Bilgisayarlı Tomografi Anjio ile konuldu. Trombüsün lokalizasyonu olarak 25(%73) hastada süperior mezenterik vende, 24 (%70) hastada portal vende, 12(%35) hastada splenik vende ve 3(%8)hastada inferior vena kavada trombüs saptandı. 11 (%32)hastaya cerrahi uygulanırken, bu hastalardan 8(%23) tanesine barsak rezeksiyonu gerekmiştir. 23(%68) hasta ise sadece oral antikoagülan ile tedavi edilmiştir. Mortalite 3(%8) hastada görülmüştür. Bir hasta sepsis, bir hasta eşlik eden süperior mezenterik arter ve çölyak arter trombozu, bir hasta ise solunum yetmezliği sebebi ile eks olmuştur. TARTIŞMA VE ÇIKARIM: Mezenter ven trombozu nonspesifik semptomları sebebiyle tanı konulması güç bir hastalıktır. Erken tanı, cerrahi ve antikoagülan tedavi yönetiminin doğru yapılması ile mortalite ve morbiditeyi azaltmak mümkündür.